Rast

Her şey pitondaki random modülünün saat sinyali bilgisini bi işlem dizisinden geçirip değerler üreterek çalışıyor olduğunu öğrenmemle başladı.

Zamanla teknolojiye olan inancım zayıflamıştı. Teknoloji, kelimenin tam anlamıyla tekliyordu. Aslında her şey bir topun yüksekten düşmesi kadar sade, sıradan, basit ve bayağıydı. Dahası, tahmin edilebilir, ve bağlıydı, en önemli kelime de bu, bağlıydı her şey. Başka bir şeye bağlıydı, insan zekasının aşmış bir ürünü olan bu alet beceremiyordu rastgele değerler üretmeyi, hep bir dayanağa ihtiyaç duyuyordu, sınırları ve kalıpları vardı yani. İhtiyaçları vardı, muhtaçtı ki bu onu zayıf, daha ötesi bir hiç kılıyordu.

Sonraları baktığım her yerde bunu görür olmuştum, tesadüfî bir yağmur damlası bile yoktu mesela, kim bilir kaç bilinmeyenli bir denklemin mantıksal bir sonucu olarak, dünyanın bilmem neresindeki bir kelebeğin osuruğundan bile etkilenerek o kadar yolu süzülüp gelip dilimin ucuna konuyordu. hep bir şeylere dayanmak zorundaydı en "kendiliğinden" olan süreçler. Ya da henüz aksini ispat eden bir örnek bulamamıştım.

Bütün bunların ne anlama geldiğini düşündüm çok uzun zaman. Dahası, kendimi düşündüm, ben hangi fonksiyonun hangi değişkenlerinden türetilip varolmuştum? Dahası, o değişkenler hangi değişkenlere bağlıydı? Bu benim ömrümden neşe bazında alacağım bazı getirilerden ediyordu, çünkü biliyorum, neşelendiğimde de o kaskatı metalik fonkisyonu düşünüyordum, hatta daha özel durumlarda, hislerde.

Ve en sonunda hangi saçma sapan sokaklardan geçtiğimi bile anlayamadan o keskin yol ayrımına gelmiştim, birincisi, çocukluğumuzdan beri bize aşılandığı gibi, her şey tanrı'nın emrine dayanıyordu, onun türevleriydi her şey. İkincisi, ben, düşüncelerim, hislerim, yağmur damlaları, hepimiz, 1 elmayla 1 elmanın toplamının 2 elma ediği kadar sekülerdik, ve 1'le 1'in toplamının 2 etmek için dayanağa ihtiyaçları yoktu.Bilemedim. Bilebilir miydik ki?